Jak sama nazwa wskazuje konstruktorem tej anteny jest amerykański krótkofalowiec W3DZZ. Antena pracuje na 5 podstawowych pasmach amatorskich KF.
Antena zawiera po jednym na każdej gałęzi obwodzie rezonansowym LC, nastrojone na częstotliwość 7.050 MHz. W paśmie 40 m trapu “odcinają” pozostałą część przewodu, przez co antena zachowuje się w tym paśmie jak zwykły dipol półfalowy. W paśmie 3.5 MHz cewki wydłużają antenę, przez co pracuje ona poprawnie w tym paśmie. W paśmie 14 MHz impedancja anteny wynosi ok. 100 omów, na 21 około 120 omów, natomiast w paśmie 28 MHz impedancja anteny wynosi ok. 130 omów.
Cewka obwodu nawinięta została na rurce o średnicy 50 mm (z porcelany, polipropylenu lub poliamidu) i długości 80 mm, drutem DNE 2.0 w ilości 19 zwojów. Taka cewka posiada indukcyjność ok. 8.3uH (mikro-henra). Kondensator powinien mieć pojemność 60 pF/3-5 kV. Kondensator umieszcza się wewnątrz rurki z cewką. Całość powinna zostać zabezpieczona przed działaniem warunków atmosferycznych poprzez zamalowanie lakierem. Należy zadbać o taką konstrukcję, która nie pozwoli wodzie dostawać się do wnętrza cewki trapu.
Tak jak każda konstrukcja wielopasmowa tak i ta ma swoje wady i zalety. Wadą anteny W3DZZ jest w pasmach 10 i 20 m SWR pomiędzy 3…4. W pasmach 80, 40 i 15 m SWR zmienia się od 1.0 do 2.0. W celu poprawy dopasowania powinno się zastosować symetryzator 1:1 (opis TU). Można także stosować skrzynkę antenową. Kol. Zdzisław SP6LB stwierdził, że pewną poprawę pracy anteny w pasmach 3.5 – 21 MHz daje połączenie obu połówek dipola kondensatorem 47 pF.
